Read More

Η ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΥΣ ΝΕΩΚΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΕΝΟΡΙΩΝ ΤΗΣ

Με την παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β' πραγματοποιήθηκε η τιμητική εκδήλωση προς τιμήν των Νεωκόρων των Ιερών Ναών και Παρεκκλησίων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στο Δουρούτειο Πνευματικό Κέντρο. 

Αρχικώς μίλησε ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ματθαίος Χάλαρης, συντονιστής του Εκπαιδευτικού Προγράμματος για τους Νεωκόρους που πραγματοποιήθηκε κατά το ακαδημαϊκό έτος 2010 – 2011, ο οποίος μετά από σύντομη ιστορική αναδρομή σχετικά με τη θέση των Νεωκόρων στην εκκλησιαστική παράδοση, περιέγραψε τη δομή και τη στοχοθεσία του Σεμιναρίου. 

Στη συνέχεια ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης, Διευθυντής του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως, τόνισε τους σκοπούς του Ιδρύματος, τη σημασία της επιμόρφωσης των λαϊκών στελεχών της Εκκλησίας, και αναφέρθηκε ειδικά στην προσφορά των Νεωκόρων. Παραλλήλισε μάλιστα το έργο του Νεωκόρου με το έργο του Αρχοντάρη ενός Μοναστηριού και υπογράμμισε ότι το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως θα συνεχίσει να μεριμνά για την κατάρτιση και την υποστήριξή τους.

Ακολούθησε σύντομη ομιλία του Μακαριωτάτου, ο οποίος τόνισε τη σημασία της εκδηλώσεως καθώς η θέση των Νεωκόρων είναι «νευραλγική» και «αρχοντική» αφού αυτοί είναι το δεξί χέρι του ιερέως, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των πιστών και του ιερέα, οι βοηθοί στο λατρευτικό έργο και στη διακονία στο Ναό, αλλά και στην διαπροσωπική σχέση του ιερέα με τους ενορίτες, καθώς οι Νεωκόροι είναι εκείνοι που γνωρίζουν εάν κάποιος στην ενορία είναι εμπερίστατος. Τέλος ευχαρίστησε τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Ιγνάτιο Μόσχο για την φιλοξενία του και έδωσε ευχές για υγεία και δύναμη στους Νεωκόρους.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την επίδοση από τον Μακαριώτατο των Βεβαιώσεων συμμετοχής στους Νεωκόρους που παρακολούθησαν τα εκπαιδευτικά προγράμματα και ακολούθησε αρχοντικό κέρασμα.

ΠΗΓΗ: iaath.gr
φωτό: Χρ. Μπόνης / ΙΑΑ

Read More

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Ζώντας σε μια κοινωνία που βιώνουμε τεράστια προβλήματα οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά και κυρίως υπαρξιακά, εορτάζουμε και φέτος την κάθοδο και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και τη συγκρότηση του θεσμού της

Read More

ΒΙΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

Εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης

Γιορτάζουμε σήμερα 21 Μαΐου, ημέρα μνήμης των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, των Ισαποστόλων, ας πούμε λίγα λόγια...
Ως γενέτειρα πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου αναφέρεται τόσο η Ταρσός της Κιλικίας όσο και το Δρέπανο της Βιθυνίας. Ωστόσο η άποψη που επικρατεί φέρει τον Μέγα Κωνσταντίνο να έχει γεννηθεί στη Ναϊσό της Άνω Μοισίας (σημερινή Νις της Σερβίας). Το ακριβές έτος της γεννήσεώς του δεν είναι γνωστό, θεωρείται όμως ότι γεννήθηκε μεταξύ των ετών 272-288 μ.Χ.

Πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος, που λόγω της χλωμότητος του προσώπου του ονομάσθηκε Χλωρός, και ήταν συγγενής του αυτοκράτορα Κλαυδίου. Μητέρα του ήταν η Αγία Ελένη, θυγατέρα ενός πανδοχέως από το Δρέπανο της Βιθυνίας.

Το 305 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος ευρίσκεται στην αυλή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στη Νικομήδεια με το αξίωμα του χιλίαρχου. Το ίδιο έτος οι δύο Αύγουστοι, Διοκλητιανός και Μαξιμιανός, παραιτούνται από τα αξιώματά τους και αποσύρονται. στο ύπατο αξίωμα του Αυγούστου προάγονται ο Κωνστάντιος ο Χλωρός στη Δύση και ο Γαλέριος στην Ανατολή. Ο Κωνστάντιος ο Χλωρός πέθανε στις 25 Ιουλίου 306 μ.Χ. και ο στρατός ανακήρυξε Αύγουστο τον Μέγα Κωνσταντίνο, κάτι όμως που δεν αποδέχθηκε ο Γαλέριος. Μετά από μια σειρά διαφόρων ιστορικών γεγονότων ο Μέγας Κωνσταντίνος συγκρούεται με τον Μαξέντιο, υιό του Μαξιμιανού, ο οποίος πλεονεκτούσε στρατηγικά, επειδή διέθετε τετραπλάσιο στράτευμα και ο στρατός του Κωνσταντίνου ήταν ήδη καταπονημένος.

Από την πλευρά του ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε κάθε λόγο να αισθάνεται συγκρατημένος. δεν είχε καμία άλλη επιλογή εκτός από την επίκληση της δυνάμεως του Θεού. Ήθελε να προσευχηθεί, να ζητήσει βοήθεια, αλλά καθώς διηγείται ο ιστορικός Ευσέβιος, δεν ήξερε σε ποιόν Θεό να απευθυνθεί. Τότε έφερε νοερά στη σκέψη του όλους αυτούς που μαζί τους συνδιοικούσε την αυτοκρατορία. Όλοι τους, εκτός από τον πατέρα του, πίστευαν σε πολλούς θεούς και όλοι τους είχαν τραγικό τέλος. Άρχισε, λοιπόν, να προσεύχεται στον Θεό, υψώνοντας το δεξί του χέρι και ικετεύοντάς Τον να του αποκαλυφθεί. Ενώ προσευχόταν, διαγράφεται στον ουρανό μία πρωτόγνωρη θεοσημία. Περί τις μεσημβρινές ώρες του ηλίου, κατά το δειλινό δηλαδή, είδε στον ουρανό το τρόπαιο του Σταυρού, που έγραφε «τούτῳ νίκα». Και ενώ προσπαθούσε να κατανοήσει τη σημασία αυτού του μυστηριακού θεάματος, τον κατέλαβε η νύχτα. Τότε εμφανίζεται ο Κύριος στον ύπνο του μαζί με το σύμβολο του Σταυρού και τον προέτρεψε να κατασκευάσει απομίμηση αυτού και να το χρησιμοποιεί ως φυλακτήριο πιο πολέμους.

Έχοντας ως σημαία του το Χριστιανικό λάβαρο, αρχίζει να προελαύνει προς την Ρώμη εκμηδενίζοντας κάθε αντίσταση.

Όταν φθάνει στη Ρώμη ενδιαφέρεται για τους Χριστιανούς της πόλεως. Όμως το ενδιαφέρον του δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς. Πολύ σύντομα πληροφορείται για την πενιχρή κατάσταση της Εκκλησίας της Αφρικής και ενισχύει από το δημόσιο ταμείο τα έργα διακονίας αυτής.

Το Φεβρουάριο του 313 μ.Χ., στα Μεδιόλανα, όπου γίνεται ο γάμος του Λικινίου με την Κωνσταντία, αδελφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, επέρχεται μια ιστορική συμφωνία μεταξύ των δύο ανδρών που καθιερώνει την αρχή της ανεξιθρησκείας.

Τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει ο Μέγας Κωνσταντίνος ήσαν πολλά. Η αιρετική διδασκαλία του Αρείου, πρεσβυτέρου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, ήλθε να ταράξει την ενότητα της Εκκλησίας. Η διδασκαλία αυτή, που ονομάσθηκε αρειανισμός, κατέλυε ουσιαστικά το δόγμα της Τριαδικότητας του Θεού.

Μόλις ο Μέγας Κωνσταντίνος πληροφορήθηκε τα όσα θλιβερά συνέβαιναν στην Αλεξάνδρεια, απέστειλε με τον πνευματικό του σύμβουλο Όσιο, Επίσκοπο Κορδούης της Ισπανίας, επιστολή στον Επίσκοπο Αλεξανδρείας Αλέξανδρο (313 - 328 μ.Χ.) και τον Άρειο. Η προσπάθεια επιλύσεως του θέματος δεν ευδοκίμησε. Έτσι αποφασίσθηκε η σύγκλιση της Α' Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.

Η περιγραφή της εναρκτήριας τελετής από τον ιστορικό Ευσέβιο είναι ομολογουμένως ενδιαφέρουσα. στο μεσαίο οίκο των ανακτόρων είχαν προσέλθει όλοι οι σύνεδροι. Επικρατούσε απόλυτη σιγή και όλοι περίμεναν την είσοδο του αυτοκράτορα, τον οποίο οι περισσότεροι θα έβλεπαν για πρώτη φορά. Ο Κωνσταντίνος εισήλθε ταπεινά, με σεμνότητα και πραότητα. στην ομιλία του προς τη Σύνοδο χαρακτηρίζει τις ενδοεκκλησιαστικές συγκρούσεις ως το μεγαλύτερο δεινό και από τους πολέμους. Ο λόγος του υπήρξε ευθύς και σαφής. Δεν ήθελε να ασχοληθεί παρά μονάχα με θέματα που αφορούσαν στην ορθοτόμηση της πίστεως. Η κρίσιμη φράση του, «περὶ τῆς πίστεως σπουδάσωμεν», διασώζεται σχεδόν από όλους τους ιστορικούς συγγραφείς.

Μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου ο αυτοκράτορας ανέλαβε πρωτοβουλίες για την εδραίωση των αποφάσεών της. Απέστειλε εγκύκλιο επιστολή προς την Εκκλησία της Αιγύπτου, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αλεξανδρείας, στην οποία γνωστοποιεί τις αποφάσεις της Συνόδου. Ο ίδιος γνωστοποιεί προς όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας την καταδίκη του Αρείου και απαγορεύει την απόκτηση και την απόκρυψη των συγγραμμάτων του. Η εντυπωσιακή του όμως ενέργεια είναι η επιστολή του προς τον Άρειο. Επιτιμά τον αιρεσιάρχη και τον καταδικάζει με αυστηρότητα για τις κακοδοξίες του.

Όμως περί τα τέλη του 327 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος καλεί τον Άρειο στα ανάκτορα. Ο αιρεσιάρχης φυσικά δεν χάνει την ευκαιρία και υποβάλλει μία ομολογία γεμάτη από έντεχνες θεολογικές ανακρίβειες, πείθοντας μάλιστα τον Μέγα Κωνσταντίνο ότι αυτή δεν διαφέρει ουσιαστικά από όσα είχε αποφασίσει η Α' Οικουμενική Σύνοδος. Τελικά ο αυτοκράτορας συγκαλεί νέα Σύνοδο, το Νοέμβριο του 327 μ.Χ., η οποία ανακαλεί τον Άρειο από την εξορία και αποκαθιστά τους εξόριστους Επισκόπους Νικομηδείας Ευσέβιο και Νικαίας Θεόγνιο. Η ανάκληση του Αρείου και η αποκατάσταση των περί αυτών πυροδότησε νέες έριδες πιο κόλπους της Εκκλησίας. Ο Επίσκοπος Αλεξανδρείας Αλέξανδρος και στην συνέχεια ο διάδοχός του Μέγας Αθανάσιος αρνούνται να δεχθούν τον Άρειο στην Αλεξάνδρεια. Ο Μέγας Κωνσταντίνος απειλεί με καθαίρεση τον Μέγα Αθανάσιο, ενώ σε Σύνοδο που συνήλθε στην Αντιόχεια το 330 μ.Χ. καθαιρείται και εξορίζεται από τους αιρετικούς ο Άγιος Ευστάθιος, Επίσκοπος Αντιοχείας. Η Σύνοδος της Τύρου της Συρίας, που συνήλθε το 335 μ.Χ., καταδικάζει ερήμην με την ποινή της καθαιρέσεως τον Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος φεύγει, για να συναντήσει τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Είναι γεγονός πως ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν έδειξε να αποδέχεται το αίτημα του Μεγάλου Αθανασίου για ακρόαση. Πείσθηκε όμως να τον ακούσει, όταν ο Μέγας Αθανάσιος του απηύθυνε την ρήση: «Δικάσει Κύριος ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ». Ο Μέγας Κωνσταντίνος κατενόησε την κατάφωρη αδικία και τις άθλιες μεθοδεύσεις σε βάρος του Μεγάλου Αθανασίου και έκανε δεκτό το αίτημά του νά προσκληθούν όλοι οι συνοδικοί της Τύρου και η διαδικασία να λάβει χώρα ενώπιόν του.

Ο Ευσέβιος Νικομηδείας αγνόησε την αυτοκρατορική εντολή. Πήρε μόνο ελάχιστους από τους συνοδικούς και εμφανίσθηκε στον αυτοκράτορα. Ξέχασε όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες και για πρώτη φορά έθεσε το θέμα της δήθεν παρακωλύσεως της αποστολής σιταριού προς την Βασιλεύουσα. Ο αυτοκράτορας εξοργίζεται και εξορίζει τον Μέγα Αθανάσιο στα Τρέβιρα της Γαλλίας. Παρά ταύτα δεν επικυρώνει την απόφαση της Συνόδου της Τύρου για καθαίρεση και ούτε διατάσσει την αναπλήρωση του επισκοπικού θρόνου της Αλεξάνδρειας.

Η τελευταία περίοδος της ζωής του Μεγάλου Κωνσταντίνου είναι αυτή που τον καταξιώνει στην εκκλησιαστική συνείδηση και τον οδηγεί στο απόγειο της πνευματικής του πορείας. Ο Άγιος, κατά τον Απρίλιο του 337 μ.Χ., αισθάνεται τα πρώτα σοβαρά συμπτώματα κάποιας ασθένειας. Οι πηγές μάς πληροφορούν πως ο Μέγας Κωνσταντίνος κατέφυγε σε ιαματικά λουτρά. Βλέποντας όμως την υγεία του να επιδεινώνεται θεώρησε σκόπιμο να μεταβεί στην πόλη Ελενόπολη της Βιθυνίας, που είχε ονομασθεί έτσι λόγω της Αγίας μητέρας του. Εκεί παρέμεινε στο ναό των Μαρτύρων, όπου ανέπεμπε ικετήριες ευχές και λιτανείες προς τον Θεό. Ο Μέγας Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται πως η επίγεια ζωή του πλησιάζει στο τέλος της. Η μνήμη του θανάτου καλλιεργείται στην καρδιά του και τον οδηγεί στο μυστήριο της μετάνοιας και του βαπτίσματος. Μετά από αυτά καταφεύγει σε κάποιο προάστιο της Νικομήδειας, συγκαλεί τους Επισκόπους και τους απευθύνει τον εξής λόγο: «Αυτός ήταν ο καιρός που προσδοκούσα από παλιά και διψούσα και ευχόμουν να καταξιωθώ της εν Θεώ σωτηρίας. Ήλθε η ώρα να απολαύσουμε και εμείς την αθανατοποιό σφραγίδα, ήλθε η ώρα να συμμετάσχουμε στο σωτήριο σφράγισμα, πράγμα που κάποτε επιθυμούσα να κάνω στα ρείθρα του Ιορδάνου, στα οποία, όπως παραδίδεται, ο Σωτήρας μας έλαβε το βάπτισμα εις ημέτερον τύπον. Ο Θεός όμως, που γνωρίζει το συμφέρον, μας αξιώνει να λάβουμε το βάπτισμα εδώ. Ας μην υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία. Γιατί και εάν ακόμη είναι θέλημα του Κυρίου της ζωής και του θανάτου να συνεχισθεί η επίγεια ζωή μας και να συνυπάρχω με το λαό του Θεού, θα πλαισιώσω τη ζωή μου με όλους εκείνους τους κανόνες που αρμόζουν στον Θεό».

Μετά το βάπτισμα ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν ξαναφόρεσε τον αυτοκρατορικό χιτώνα, αλλά παρέμεινε ενδεδυμένος με το λευκό ένδυμα του βαπτίσματος, μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του το 337 μ.Χ. Ήταν η ημέρα εορτασμού της Πεντηκοστής, γράφει ο ιστορικός Ευσέβιος.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει ο Ευσέβιος τα γεγονότα, τα οποία ακολούθησαν την κοίμηση του Αγίου. Όλοι οι σωματοφύλακες του αυτοκράτορα, αφού έσχισαν τα ρούχα τους και έπεσαν στο έδαφος, έκλαιγαν και φώναζαν δυνατά, σαν να μην έχαναν το βασιλέα τους, αλλά τον πατέρα τους. Οι ταξίαρχοι και οι λοχαγοί έκλαιγαν τον ευεργέτη τους. Οι δήμοι ήσαν λυπημένοι και κάθε κάτοικος της Κωνσταντινουπόλεως πενθούσε, σαν να έχανε το κοινό αγαθό.

Αφού οι στρατιωτικοί τοποθέτησαν το σκήνωμα του Αγίου σε χρυσή λάρνακα, το μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και το εναπέθεσαν σε βάθρο στον βασιλικό οίκο. Το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Δίκαια η ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η Εκκλησία Ισαπόστολο.

Η Αγία Ελένη γεννήθηκε στο Δρέπανο της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας περί το 247 μ.Χ. Φαίνεται ότι ήταν ταπεινής καταγωγής. στην ιστοριογραφία υπάρχει σχετική διχογνωμία ως προς το αν η μητέρα του Αγίου Κωνσταντίνου υπήρξε σύζυγος ή νόμιμη παλλακίδα του Κωνσταντίου του Χλωρού.

Μεταξύ των ετών 272 - 288 μ.Χ. γέννησε στη Ναϊσό της Μοισίας τον Κωνσταντίνο. Όταν, πέντε έτη αργότερα, ο Κωνσταντίνος Χλωρός έγινε Καίσαρας από τον Διοκλητιανό, αναγκάσθηκε να την απομακρύνει, για να συζευχθεί τη Θεοδώρα, θετή κόρη του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, και να έχει έτσι το συγγενικό εκείνο δεσμό, ο οποίος θα εξασφάλιζε τη στερεότητα του Διοκλητιανού τετραρχικού συστήματος. Παρά το γεγονός αυτό ο Μέγας Κωνσταντίνος τιμούσε ιδιαίτερα τη μητέρα του. Της απένειμε τον τίτλο της αυγούστης, έθεσε τη μορφή της επί νομισμάτων και έδωσε το όνομά της σε μία πόλη της Βιθυνίας.

Η Αγία έδειξε την ευσέβειά της με πολλές ευεργεσίες και την ανοικοδόμηση νέων Εκκλησιών στη Ρώμη (Τιμίου Σταυρού), στην Κωνσταντινούπολη (Αγίων Αποστόλων), στη Βηθλεέμ (βασιλική της Γεννήσεως) και επί του Όρους των Ελαιών (βασιλική της Γεθσημανή). Η Αγία Ελένη πήγε το 326 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ, όπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὗρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δύο σταυροὺς τῶν ληστῶν», όπως γράφει ο Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς. Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη, ένα χρόνο μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου, η Αγία Ελένη πέρασε και από την Κύπρο.

Η Αγία Ελένη κοιμήθηκε με ειρήνη μάλλον το 327 μ.Χ. σε ηλικία ογδόντα ετών. Ο ιστορικός Ευσέβιος γράφει ότι η Αγία προαισθάνθηκε το θάνατό της και με διαθήκη άφησε την περιουσία της στον υιό της και τους εγγονούς της.

Όπως ήταν φυσικό ο υιός της μετέφερε το τίμιο λείψανό της στην Κωνσταντινούπολη και την ενταφίασε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Η Σύναξη αυτών ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και στον ιερό ναό αυτών στην κινστέρνα του Βώνου.

Οι Βυζαντινοί τιμούσαν ιδιαίτερα τον Μέγα Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη. Απόδειξη τούτου αποτελεί το γεγονός ότι κατά το Μεσαίωνα ήταν πολύ δημοφιλής στους Βυζαντινούς η απεικόνιση του πρώτου Χριστιανού βασιλέως με τη μητέρα του, που κρατούσαν στο μέσον Σταυρό. Η παράδοση αυτή διατηρείται μέχρι και σήμερα με τα κωνσταντινάτα.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. δ'.
Τοῦ Σταυροῦ σου τὸν τύπον ἐν οὐρανῷ θεασάμενος, καὶ ὡς ὁ Παῦλος τὴν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος, ὁ ἐν βασιλεῦσιν, Ἀπόστολός σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρὶ σου παρέθετο· ἣν περίσωζε διὰ παντὸς ἐν εἰρήνη, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος.

agioritikovima.gr

Read More

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

ΕΟΡΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Με την ευκαιρία της εορτής της «Αποδόσεως του Πάσχα» την παραμονή της εορτής ημέρα Τρίτη (βράδυ) 22^α Μαΐου 2012 θα τελέσουμε «ΑΓΡΥΠΝΙΑ».

Η «ΑΓΡΥΠΝΙΑ» θα αρχίσει με τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής της «αποδόσεως του Πάσχα», εν συνεχεία, θα τελεσθεί ο Όρθρος της εορτής  και θα ακολουθήσει η τέλεση της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας.

Ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία τελούνται,  όπως ακριβώς το βράδυ της Αναστάσεως, σύμφωνα με το Τυπικό της Εκκλησίας.

Θα ψάλλει πολυμελής χορός ιεροψαλτών, υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτη της ενορίας μας, κ. Πέτρου Δασκαλοθανάση, ενώ ιερουργός θα είναι ο εφημέριος του Ιερού Ναού μας Πρωτ. Γεώργιος Σούλος, ο οποίος θα κηρύξει τον Θείο Λόγο, εις την ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού.

Έναρξη αγρυπνίας: 09.00΄ μμ. (βράδυ Τρίτης)

Λήξη Θείας Λειτουργίας: 01.00΄ πμ. (ξημερώματα Τετάρτης).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ανήμερα της εορτής της «Αποδόσεως του Πάσχα», Τετάρτη 23^η Μαΐου, ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, θα τελεσθούν κανονικά, από τις 07.00΄ πμ. έως 10.00΄ πμ.

Εκ του Ιερού Ναού

Read More

Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Η ενορία των Αγίων ενδόξων θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης Ηλιουπόλεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών εόρτασε τιμώντας ευλαβικά και κατανυκτικά την πανίερη μνήμη των εορταζομένων αγίων της. Ανήμερα της εορτής,  Δευτέρα 21^η  Μαΐου 2012 και ώρα 7.00 π.μ. πραγματοποιήθηκε η έναρξη  της ιερής πανηγυρικής ακολουθίας του Όρθρου και ακολούθως η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, της οποίας προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μαραθώνος κ. Μελίτων, περιστοιχισμένος  των   κληρικών του ιερού  και πλήθος ευσεβών πιστών της ενορίας και πολλών προσκυνητών. O Θεοφιλέστατος κήρυξε τον Θείο Λόγο αναφερόμενος επιμελώς, εις τα πρόσωπα των εορταζομένων αγίων, καθώς και εις το έργο και τον ρόλο τους, συμβάλλοντας αποφασιστικά και αποτελεσματικά, εις την εδραίωση της χριστιανικής ομολογίας, εις τη νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην περιοχή του Βυζαντίου.

Οι μεγαλοπρεπείς λατρευτικές και εορταστικές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν το εσπέρας της εορτής με πανηγυρικό Εσπερινό και λιτάνευση της ιεράς εικόνος των αγίων, με τη συμμετοχή των κληρικών της Ενορίας και άλλων εκ των ομόρων ενοριών του Δήμου Ηλιουπόλεως και άλλων παρακείμενων Δήμων και ολοκληρώθηκε με τη καθιερωμένη ακολουθία της  Ιερής Παράκλησης, αφιερωμένη εις τους εορτάζοντας αγίους μας.

Παρέστησαν και τίμησαν την ιερή μνήμη των πανηγυρικά εορταζομένων αγίων ο Βουλευτής της Β΄ Περιφέρειας Αθηνών κ. Αργύρης Ντινόπουλος, ο Δήμαρχος Ηλιουπόλεως κ. Βασίλειος Βαλασόπουλος, οι πρώην Δήμαρχοι κ. κ. Θεόδωρος Γεωργάκης και Ιωάννης Αναγνώστου, Δημοτικοί Σύμβουλοι, Εκπρόσωποι παραδοσιακών Σωματείων, ενδεδυμένοι με πατροπαράδοτες παραδοσιακές στολές, προσδίδοντας ιδιαίτερη αίγλη στο εορταστικό κλίμα και στην πανηγυρική ατμόσφαιρα της ημέρας, ενώ η Φιλαρμονική του Δήμου Ηλιουπόλεως συνόδευσε την ιερή εικόνα των αγίων εις την λιτανεία, προσδίδοντας στη ιερή τελετή ακόμα περισσότερη μεγαλοπρέπεια.

Αισιόδοξο, ελπιδοφόρο και εξαιρετικά ευχάριστο μήνυμα, σε τούτες τις χαλεπές ημέρες, που διέρχεται ο τόπος και η πολυβασανισμένη πατρίδας μας,  ήταν η συμμετοχή σε όλο το διήμερο των λατρευτικών και εορταστικών εκδηλώσεων του πιστού λαού και ιδιαίτερα των νέων σε ηλικία ανθρώπων, που προσήλθαν με ευλάβεια, με κατάνυξη και πίστη, για να προσευχηθούν και να λάβουν την ευλογία του Τριαδικού μας Θεού, δια των πρεσβειών των αγίων ενδόξων θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και της μητρός αυτού Ελένης.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ

«Του Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος, και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμενος, ο εν Βασιλεύσιν Απόστολος σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τη χειρί σου παρέθετο· ήν περίσωζε διά παντός εν ειρήνη, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε».

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Read More

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ

Χριστός Ανέστη!

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Σήμερα Κυριακή 20^η Μαΐου του σωτηρίου έτους 2012 τελέσθηκε με ιερή ευλάβεια, με βαθειά κατάνυξη και εκκλησιαστική τάξη και μεγαλοπρέπεια,  με την παρουσία πολυάριθμων ευλαβών πιστών προσκυνητών ,

Read More

Υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ της ΜΚΟ "Aποστολή" και του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Read More

"Η ιστορία είναι σύμμαχος"

"Μάλλον μας χρωστάνε οι άλλοι και όχι εμείς" είπε από τις Σέρρες ο Μακαριώτατος αναφερόμενος στο θέμα των διορισμών του εφημεριακού κλήρου

Read More

Ο Μακαριώτατος στην Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Θεσσαλονίκης

«Είναι ακατανόητο να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για το τι θέλουμε. Πρέπει να χαράξουμε συγκεκριμένη πορεία» είπε ο Μακαριώτατος σε Ημερίδα Θεολόγων στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης

  Το εκκλησιαστικό σχολείο της Ι. Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως επισκέφθηκε σήμερα το πρωί ο Μακαριώτατος. «Όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα

Read More